قصه‌های حیاط پشتی

نبودی که ببینی چگونه زخم‌ها بر قلبم دهن می‌گشایند و درد می‌نوازند!

حال آمده‌ای…

و زخم‌های همیشه تازه‌ی قلبم را مرهم زخم‌های همیشه تازه‌ی زبانت کرده‌ای!

قلب مرا که مداوایی نیست!

زخم‌های زبانت اما اگر اینگونه آرام می‌شوند٬

تا هر زمان که می‌خواهی حرف بزن…

تا زخم‌های قلبم همچنان بنوازند!