قصه‌های حیاط پشتی

باید مدت‌ها بگذرد و آدم‌ها بیایند و تو عاشق شوی و بروند و هر روز با چشمان خیس در خاطراتشان دست و پا بزنی تا بدانی که آدم، تنها یک بار عاشق می‌شود. تنها یک بار یک نفر می‌آید و تو هر ثانیه‌ی بودنش را زندگی می‌کنی، تک تک کلماتش را از بر می‌کنی و ذره ذره‌ی تنش را می‌پیمایی و دلت می‌شود درست به اندازه‌ی عشقت به همان یک نفر. دل آدم فقط یک بار شکل می‌گیرد و درست در همان نقطه که شکلش مشخص شد کارت تمام می‌شود. آن آدم می‌رود و تو می‌مانی با دلت که دیگر هیچ وقت هیچ جای دنیا کسی را پیدا نمی‌کنی که اندازه‌اش شود. می‌روی همانی که دلت را شکل داده بود پیدا می‌کنی و می‌گذاری‌اش درست وسط دلت اما باز هم اندازه نمی‌شود. آدم‌ها عوض می‌شوند، دل آدم‌ها اما تنها یک شکل دارد.